Gillende kleuters: het vervolg met 5 nieuwe tips

Een gillend kind laat niemand onberoerd. Tenzij we als ouder over een stel stalen zenuwen beschikken, willen we dat het gegil zo snel mogelijk ophoudt. Of dat het liefst van al gewoonweg niet voorkomt. Helaas is dat laatste voor de meesten onder ons een utopisch, onbereikbaar ideaal.

Driftbuien komen al makkelijk voor tot de leeftijd van 8 jaar. Tegen dan hebben de meeste kinderen met vallen en opstaan geleerd om op een meer sociaal aanvaardbare manier uiting te geven aan overweldigende gevoelens.

Vorige week zagen we al wat handvaten de revue passeren om met zo’n gillend kind om te gaan. Vandaag zetten we er nog eens een 5-tal op een rij.

Enkele tips

6 Reik taal aan om gevoelens te herkennen en onder woorden te brengen

Aangezien ze nog niet onder woorden kunnen brengen wat ze nu eigenlijk precies voelen, is het uitbreiden van de woordenschat van onze peuter of kleuter een cruciaal onderdeel van de weg naar het afbouwen van dit soort gedrag.

Leesboekjes helpen hierbij enorm. Bij ons thuis lezen wij standaard een verhaaltje voor het slapengaan als onderdeel van het slaapritueel. Maar als Kleine Man daar zin in heeft, kan voorlezen of prenten kijken ook overdag.

Er bestaan heel wat leuke verhaaltjes rond gevoelens. Zo vindt mijn zoontje “Het Kleurenmonster” van Anna Llenas fijn om samen te lezen. Ook de boekjes van Aurélie Chien Chow Chine over wat Viktor de kleine eenhoorn voelt, zijn mooi. Voor iets oudere kinderen is “Een vulkaan in mijn buik” van Warwick Pudney en Eliane Whitehouse een aanrader.

7 Ga na of er een patroon in het gegil zit

Op welke momenten komt het gillen voor? Is dat vooral tijdens een ruzie met broers of zussen? Of vlak na een lange schooldag? Of rond etenstijd? Of nog vooral rond bedtijd?

Wanneer we er een patroon in kunnen ontwaren, kunnen we proberen om tegemoet te komen aan de omstandigheden waarin het gillen zich voordoet, zodat het al snel een stuk minder gebeurt.

Gillen tijdens ruzie met broers of zussen

Broers of zussen kunnen we niet weg toveren (gelukkig maar!), maar we kunnen wel inspelen op een aantal zaken. Wat triggert doorgaans de ruzies? Kunnen we die oorzaak wegnemen? Kunnen we hun spel samen in gang zetten of de ganse speltijd begeleiden zodat ruzies verminderen? Of misschien houden we ze best even apart op de momenten dat het vaak misloopt?

Gillen na een schooldag

Een lange schooldag betekent dat onze kind al heel de dag in het gareel heeft moeten lopen. Sommige kinderen moeten dan even kunnen ontladen. Een activiteit waarbij ons kind zich fysiek even goed kan uitleven of eentje waarbij lawaai maken mag, kan wonderen doen.

Andere kinderen hebben dan weer eerder nood aan een korte adempauze na zo’n drukke dag. Een rustmoment van een half uurtje, waarop er even niets moet en waarbij ze zich mogen terugtrekken voor wat alleen-tijd, is voor deze groep kinderen heerlijk om de batterijen weer op te laden.

Gillen rond het avondeten of het slapengaan

Vallen etenstijd en bedtijd mogelijks te laat voor het interne klokje van onze kids? Kunnen we het uur van slapengaan vervroegen naar hun natuurlijke bedtijd? Kunnen we ergens tussen het einde van de schooldag en het avondeten een gezonde snack als 4-uurtje of 5-uurtje aanbieden, zoals een stukje fruit of wat groentjes?

In “Slaap kindje slaap: 8 tips om doorslapen te bevorderen,” kan je meer lezen over wanneer die natuurlijke bedtijd voor de meeste kinderen valt.

8 Beloon goed gedrag met een beloningskaart

Merken we een patroon in het gegil van ons kind, en blijken onze pogingen om daaraan tegemoet te komen vergeefs?

Dan kunnen we beter benoemen wat we wél verwachten in elke omstandigheid dat het gillen opduikt en daar een beloning (sticker) aan koppelen. X aantal stickers geeft dan recht op bijvoorbeeld kwali-tijd met mama en/of papa.

Meer informatie over hoe je precies te werk gaat met een beloningskaart, kan je vinden in “Belonen en straffen, waarom opvoeden met zo min mogelijk straf beter werkt.”

9 Geef toestemming om op een rustig plekje te gaan gillen

Wanneer het ondanks voorgaande hulpmiddeltjes niet lukt om het gillen te verminderen, kan deze tip helpen om het gillen binnenskamers tegen te gaan.

Door een duidelijk afgebakende plaats af te spreken, een vaste “gil-plek” als je wil, weet ons kind dat het enkel op deze plek mag gillen.

We kunnen er dan stap voor stap naartoe werken dat ons kind daar uit zichzelf naartoe gaat eenmaal het de nood om te gillen voelt opkomen. Deze vaste plaats kan bijvoorbeeld de gang of de slaapkamer zijn.

10 Negeer het publiek

Aan deze moet ik helaas zelf ook nog wat werken. Zodra Kleine Man zijn stembanden smeert met een schrille hoge klank, merk ik dat mijn irritatie voor een deel komt door mijn angst om wat andere mensen kunnen denken. En eigenlijk is dat voor niets nodig.

Er zullen er altijd wel van die mensen zijn die ons met een kritische blik bekijken, ongeacht wat we doen. Ik probeer daarbij altijd in mijn achterhoofd te houden dat deze mensen ons niet kennen. Ze kennen evenmin de situatie of wat eraan vooraf ging. Zo heeft iedereen wel eens een mindere dag, of is ons kind gewoon moe of hongerig.

Andere mensen kunnen dan misschien niet weten hoe lief en rustig mijn Kleine Man doorgaans is, maar ik als mama weet dat wél. Het maakt dus in feite niet uit wat andere mensen denken.

Bovendien zijn de meeste mensen bezig met hun eigen leven. En andere ouders geven ons meestal een blik van herkenning als we ons gillend en/of schoppend kind optillen en naar onze bestemming dragen.

Besluit

Sinds ik zelf rustiger blijf, is het gegil van Kleine Man bij boosheid of frustratie al sterk afgenomen. Ook merk ik dat Kleine Man makkelijker vervalt in een gillend (en helaas ook slaand) brulaapje als hij moe en hongerig is.

En aan de andere kant neemt mijn eigen vermogen om rustig te blijven eveneens sterk af op de momenten dat ik moe of “hangry” ben.

Zo doorlopen we samen een proces met goede en minder goede dagen. Hoe dan ook is het belangrijk om te beseffen dat dit geen schuldverhaal is; het is niemands fout als ons kind het op een gillen zet.

We mogen het gillen met andere woorden niet persoonlijk opvatten. Onze kleine deugeniet geeft gewoon aan dat hij een moeilijk moment beleeft en een andere manier om uiting te geven aan zijn ongenoegen (nog) niet voldoende kent of beheerst.

Kalm (proberen te) blijven is dus de boodschap. Geduld is daarbij een schone zaak. En “lead by example” is de sleutel.

Zo geven we het goede voorbeeld door zelf rust uit te stralen. Ook al koken we misschien vanbinnen, maar dan raad ik aan om zelf even uit de situatie te stappen. Als dat mogelijk is welteverstaan, want helaas is dat geen optie wanneer je in een bomvolle supermarkt staat.

Daarnaast kunnen we taal aanreiken door zelf te verwoorden wat we voelen (bij hun gegil, maar evengoed in andere situaties) en véél voor te lezen. Want hoe sneller onze kinderen kunnen verwoorden wat ze voelen, hoe liever we het hebben.

Liever een beetje ondersteuning bij één of meerdere bovenstaande tips? Ik help je graag verder!

Voor meer tips rond opvoeden en ouderschap, volg mij op Facebook, Instagram, of allebei.

• Facebook
• Instagram